DeRDiMe DeRMaN YoK Bu aCı HaDDiNDeN CoK
KuRTaR aLLaH`ıM BeNi DaYaNaCaK HiC GüCüM YoKK!!!

Gül bahçesinde geçsede ömrüm, inan üstüne gül koklamam gülüm , seni koklamak olsada ölüm, ugrunda ölmeye deger gülüm..     

                                                                                           


Sevmek ölmektir bence , ben de sevmistim ölmeden önce        

bir silahın jarjöründe tanışan iki soguk mermi gibi aynı bedene sıkılacak iki el kurşun gibi katille kurban arasındaki bir kaç       saniyelik telaşla sevmiştim seni ama deydimi?HAYIR!!


Volta atıyorum, içimdeki virajlarında
Sadece bir an körkütük sarhoş olsam kederinle
Kontrolden çıkar gözyaşlarım, sende paramparça olurum
Tutuyorum tüm yolları,
Gelmiyorsun..
Gitmiyorum..

Varlığına deliyken
Yokluğuna delir(e)memek
Susuzluktan dudakları çatlamış bir ağıt gibi yakıyor beynimi.
Tut ki, alev alsa senli bildiklerim
Sen mi kül olursun ben mi?

Özlem sadece bir kelime,
Adının yanında devrik bir cümleye dönüşen!
De ki özleme, özlemek haram
Aslı yok, gördüğü rüyanın hükmü yok,
Hadi boşa tek celsede senimi benden!


Bir hükümle sürgün edileli beri İstanbul’dan ,
hangi gerçeğin kapısını çalsam,yalana açılıdı bahçesi...
Yalanmış..
Ne sen kız kulesi gibi durabildin karşımda,
Ne ben bakabildim boğazın mavi gözleriyle sana..
Ama sen sağol fazla geldiğim kalabalıklarında..
Ben geceyarılarında dolaşıyorum,üstüm başım çatışma içinde…
Gecikmiş yağmurlarda ıslağım…
Ne zaman kaçıp gitsem tutsaklığımdan ,
upuzun siren sesleri geliyor ardımdan…
Süngüler ve ağır silahlar dayanıyor göğsüme..
Notası eksik tonlamaların..Bu şarkı temposuz…
coşkusuz uykulara uyuyuyorum…
Yinede sen sağol fazla geldiğim kalabalıklarında..
Benim özlemlerime pusu kurulmuş..kuyular kazılmış derin derin…
Bağırıyorum kuyudan…

Ben oyuncu değilim… direndikçe bittim…
Bahçeme vuran sarı ışık tutsaklığının uzayan gölgesinde,
düşlerimi kısaltıyorum,koşar adım yanılgılarımla…

Kaç çığlık eskittim,duvarları dumandan kaybolmuş “F” tipi odamda…
ve kaç ağlamak gömdüm sabrımın yastıklarına…sen hiç bilmedin..
Kibrit çöpünde hep kısayı çeken yaşamlarım oldu benim..
hep vazgeçiş noktasında durdu sevgilerim…
Takvim savaşları başlattım aşkın koynunda… sen hiç bilmedin